Film, insana dair imkanlar ve imkansızlıkların gergin birliğini vurgulamayı kendisine amaç edinmiştir. Çünkü insan, en elverişsiz koşullarda dahi hayatın dengesini kurabilme ama aynı zamanda kurduğu her dengeyi reddedebilme, kendisi için rasyonel ve uygun olanı kabul etmeme yetisi ile de donatılmıştır.

Filler ve Çimen; kaos, tesadüf gibi uçlarda dolaşan insan ruhunun tezahürlerini ortaya çıkarmaya çalışırken sosyal ve ekonomik değişimler nedeni ile ahlaki erozyona uğramış bir toplumun geleceğine dair umutlu olmak gerektiğini belirtmektedir.
Çünkü üzerinde daha önce hiçbir film üretilmemiş bir konuda (veya konularda) gerçekleştirilmiş böylesi bir filmin varlığı dahi mütevazı da olsa bir umudun kaynağına işaret etmektedir.

Bana kara mizah unsuru kullanma imkanı veren karakterlerle senaryo oluşturmayı seviyorum. Genel olarak az ya da çok mizahi bir durum içine gömülmüş trajik karakterleri anlatmaktan hoşlandığımı belirtmeliyim. Karakterlerim arasında aynı özelliklere sahip olanlar fazladır: Acı çeken ama bunu da gururundan kişiliğinden ödün vermeden yaşayan yalnız, çaresiz insanlardır bunlar çoğunlukla. Ancak bu insanlar kendilerine verili sınırları aşmaktan da geri durmazlar. Ben bu karakterleri kullanarak dramatik çatışma yaratırken trajedi ile komedi arasındaki bölgede dolaşmayı da yeğliyorum. Komedi unsuru sayesinde trajik olayları da hafif bir tonla seyirciye ulaştırma imkanım olabildiğini düşünüyorum.

1974 yılında Kuzey Kıbrıs’da yaşayan insanların hikayelerinin anlatıldığı belgesel
BİRİNCİ BÖLÜM
Balıkesir Köyü:
Atlılar, Muratağa, Sandallar Köyleri:
İKİNCİ BÖLÜM:
Şirinin Hikayesi:
Panayota’nın Hikayesi:
Saim’in Hikayesi:
Michalis’in Hikayesi:
Salih’in Hikayesi:

Projenin amaçlarından biri; sürükleyici bir serüven çerçevesinde geleneksel Osmanlı kültürünü ve tarihini, seyircinin duygu ve düşüncelerini doyurarak beyazperdeye aktarmak biçiminde özetlenebilir. Osmanlı minyatür sanatını sinema diline tercüme etmeye çalışırken çağdaş sinemanın anlatım olanaklarını gözardı etmemeye çalıştık. Benzer biçimde, Batı resim sanatının verileri ile Doğu minyatür sanatının verilerini filmin içinde birarada kullanmaya gayret ettik. Çabamızı konunun kendisi de destekledi.
Cenneti Beklerken’in kahramanı Nakkaş Eflatun, serüven dolu yolculuğu sonrasında, minyatür sanatının Batı tarzı resim sanatı ile olan ilişkisine dair yeni ve zenginleştirici bilgilerle donanıyor.

Eğer ahlak sadece sonuçlarla ilgilenirse; amacı için elinden gelen her şeyi yapan bir insanın bile bazen yanlış yapabileceği gibi bir sonuç ortaya çıkabilir. Fakat gelin görün ki, ahlak sonuçları hiç hesaba katmadan, yalnızca eylemlerimizin iyiliği ve kötülüğüne yönelirse; yine bazılarımızı rahatsız edebilecek bir başka sonuç oluşabilir. O da şöyle ifade edilebilecektir. Nasıl olur da eylemlerimizin nihayetinde ortaya çıkan sonucun bir önemi olmaz?

Filmin hikayesi, 1963 yılında Kıbrıs’ın ücra bir köyünde yaşayan Rum ve Türk, iki ailenin yaşadığı olayların üzerine kurulmuştur. Karagözcü Salih ve kızı Ruhsar, Rum polislerinin saldırısı sonucunda göç-men düşmüş ve akrabaları Veli’nin köyüne sığınmışlardır. Karagözcü Salih bu köyden şehre gitmek isterken yolda kaybolur. Kızı, amcası Veli ile yaşamak zorunda kalmıştır. Köydeki Türklerin lideri konumunda bulunan Veli, azınlık olarak yaşadıkları köyde bir çatışmanın çıkması durumunda sayı ve güç üstünlüğüne sahip olan Rumlar tarafından ezileceklerinin bilincindedir. Dolayısıyla Rum komşusu Anna’ya ve öteki Rumlara, şiddet olaylarına karışmak istemediklerini belirtir.

Bu film, inançlarıyla modern dünya arasında kalmış, nereye ait olduklarını öğrenmek veya öğretmek için mücadele veren çobanların yaşadığı tuhaf, komik, zaman zaman trajik dünyayı ele alıyor. Filmin; belgesel tarzıyla kurmacayı ve fantastik unsurları kullanış biçimi sinemaya farklı bir yaklaşım getirmeyi amaçlıyor. Son olarak tarihsel ve kültürel kaynaklar konusunda bir noktayı da söylediklerime eklemek yararlı olacaktır. Devir’in daha önce yaptığım filmlerin gelenekten yararlanma eğilimini, bu kez farklı bir biçimde ve çerçevede devam ettiren bir film olduğunu sanıyorum.

Balık projesi, doğanın hor kullanılmasını ve insanın bundan zarar görmesi meselesini konu ediniyor. Çünkü şu an itibarı ile insanoğlunun karşı karşıya kaldığı en önemli sorunlardan birinin (belki de birincisinin) doğa ile ilişkisini bir türlü sürdürülebilir bir dengeye kavuşturmaması olduğunu düşünüyorum. Ancak bu filmi yaparken seyir zevki vermesi için de ayrıca gayret ettiğimizi, seyirciyi memnun edecek bir film ortya çıkarmaya çalıştığımızı belirtmek gerekiyor.

Tekrar ve varyasyon kavramları, gelenekle beraber değişerek devam etmek meselesini somuta indirgemek için filmin çeşitli düzeylerinde kullandığımız iki kategori olmuştur. Örnek verelim. Filmin tartışmaya çalıştığı ana meselelerden birisi olan ‘değişerek devam etme’ problematiğine bağlı olarak başroldeki kadın karakteri film süresince dört farklı oyuncu canlandırmaktadır. Aynı karakterin farklı görünümleri olan bu kadınlar, film içindeki dramatik yapı uyarınca, yeri geldikçe, benzer olaylara farklı reaksiyonlar verirler.

Flaşbellek, Suriye’de yarım milyondan fazla insanın kaybına rağmen halen devam eden savaşı hikaye ediyor. Gerçek bir olaydan yola çıkan hikayenin kahramanları derin çelişkilerinden sıyrılıp gerilim ve bilinmezlerle dolu geleceklerine adım atıyorlar. Bize kalan koltuklarımıza yaslanıp bu insani hikayeyi taze bir bakışla izlemek oluyor.